Waardenhuiscollectie – Het Waardenhuis

Begane grond
Winkel
Tot je dienst
- De Mobiele Aandachtschenkerij
Blog
Over
Contact

Het Waardenhuis

Voor verbindende boodschappen

Login / Register Cart 0

Shopping cart

Instagram
Facebook

Search

Login / Register Cart 0

Shopping cart

Begane grond
Winkel
Tot je dienst
- De Mobiele Aandachtschenkerij
Blog
Over
Contact

Instagram
Facebook

Search

over het warenhuis

Het Waardenhuis ontwikkelt praktische, sprankelende producten en diensten – aandachtgeschenken & (zelf)waarderingswaren – om meer verbinding tot stand te brengen. Met verdiepingen voor jezelf, je gezin en je omgeving. Huismerken zijn: Schenk aandacht®, Mini Mama Momenten en Onder-je-kussen-kaartjes. Het Waardenhuis organiseert workshops en retraites en vormt de thuisbasis van De Mobiele aandachtschenkerij®, die je (bedrijf) kan inhuren.

Onze huiscollectie

Toont alle 8 resultaten

Latje om lager te leggen | broche
€9.95 Toevoegen aan winkelwagen
Mini Mama Momenten | boek
€21.95 Toevoegen aan winkelwagen
Buttons ‘Op vrije voeten’ – 4 stuks
€10.00 Toevoegen aan winkelwagen
VERKOCHT | Kussentje: Onder-je-Maantje | collector’s item
€24.95 Lees meer
VERKOCHT | Kussentje: Onder-je-Beertje | collector’s item
€24.95 Lees meer
Kussentje: Onder-je-Kussentje | collector’s item
€24.95 Toevoegen aan winkelwagen
Kussentje: Onder-je-Boompje | collector’s item
€24.95 Toevoegen aan winkelwagen
Onder-je-kussen-kaartjes
Lees meer

hetwaardenhuis

wereld van aandacht 🐚
verbindende boodschappen
Mobiele Aandachtschenkerij

'Wees niet zo hard voor jezelf', 'wees lief voor j

'Wees niet zo hard voor jezelf', 'wees lief voor jezelf', of 'leg de lat niet zo hoog', krijg je vast wel eens als advies. Of misschien is het wel je eigen verlangen wanneer je voor de honderste keer constateert dat je wéér in zeven sloten tegelijk loopt. Gewoon een beetje zacht- en mildheid voor jezelf. Makkelijk gezegd, maar hóe dan?

Het antwoord blijkt simpel en daadwerkelijk resultaat te leveren: oefenen en doen. Met dit latje dat je letterlijk lager kunt leggen. Het is een houten broche!

Begin maar op je trui of shirt. Uiteindelijk natuurlijk de bedoeling om 'm op je broekspijp te spelden... Omlaag met die lat. Zodat je er overheen kunt stappen.

Toe maar, wees maar mild. En ferm. Leg de lat lager, stel grenzen. Het mag 🚧

Gemaakt van MDF en gespeld op een stevige kaart met waardevolle boodschap achterop. Zorgt voor een lach en traan als je 'm cadeau geeft, is me meer dan eens ter ore gekomen ✨ Verkrijgbaar via de link in bio en kan ook verzonden worden als cadeautje.

📷 (en mooie benen ;)) @ohbeautifulworld
.
.
.
.
#latje #latomlaag #grenzen #weesmild #oefenen #verlangen #broche #houtwerk #handgemaakt #schenkaandacht #hetwaardenhuis

Soms zie je een tijdlang 'alleen maar' dingen in j

Soms zie je een tijdlang 'alleen maar' dingen in je leven waarmee je minder blij bent, of waarvan je wilde dat ze anders waren.

Maar klim eens op een trapje, kijk daar eens om- of overheen. Of daal af en kijk er onderdoor of doorheen.

Zie eens wat je allemaal creëerde. Een nest, vaardigheden, relaties, vriendschappen, ervaringen, wijsheden.

Je hebt hoogtes ervaren en de bodem gevoeld. Je hebt doorgrond waar het om draait.

Zak nu maar, vertraag maar, wentel in wat is. In bewegen met en tussen uitersten, in ambacht, in maken en in het alledaagse omarmen. In ritme, in de tussenruimte - in je leven en in de natuur. In beweging, buiten zijn, maken, opstaan en naar bed gaan met de zon. In veilig stellende, aardende, voedende voeding. In spiegelwerk en aanwezig starende sessies in je eigen liefdevolle ziel en ogen.

Zak maar in mild- en veiligheid, je zult in beweging komen en je pad zal zich verder aan je openbaren.

You're all you'll ever have ♡

Waar in je leven kun jij jezelf toestaan om milder te zijn voor jezelf?

📷 @ohbeautifulworld
.
.
.
.
#aandacht #vertragen #mildheid #schenkaandacht #deaandachtschenker #ritme #hetwaardenhuis

De tuin, voor huis op straat (eikenbomenlaantje),

De tuin, voor huis op straat (eikenbomenlaantje), naar de buren, verderop de straat in langs de sloot. Af en toe stapte ik op de vensterbank om te kijken hoe dat in de verte ging. ‘Mijn vriendje heeft nog geen zwemdiploma, maar ik heb C hoor’, in de veronderstelling dat hij dat vriendje wel kon redden. Zelf via het rozenpaadje naar het speeltuintje. De akker achter huis verkennen. Alleen op de fiets via het bospad naar een vriendje en een app’je van diens moeder zodra hij was aangekomen. Militairtje spelen in het bos aan de rand van het dorp. Een meterslang spoor van afgehakte varens verraadde waar ze waren geweest. Heel wat keren galmde zijn naam érgens in bos of dorp en ik heb ook heus úren gezocht. Tot het trekpontje in beeld kwam. Toen kwam een walki talki dat ook. Bereik: 8km.

Mijn kind vliegt uit. Voorbij dorpsranden inmiddels. Of ik mijn mooie, pure 11-jarige mens even wil loslaten in de wereld. Vol azende rovers die zijn hersenen en ziel elke dag meer binnendringen. Met opzet verslavend gemaakte games. Met opzet verslavend gemaakte ‘voeding’. Main stream nieuws dat ontmoedigt, agenda’s die alles kleuren. Angst als voeding. Levenskracht de kop ingedrukt. Nep verward met echt. Of ik mijn kind, dat ik met eigen handen bij zijn geboorte opving, even wil loslaten in deze omgekeerde wereld.

Onder mijn vleugels voelde het veilig en overzichtelijk. Maar hij past er niet meer helemaal onder. Hij treint inmiddels heel Nederland door met een vriendje. Half 10 zette ik hem gisteren op de trein en om 19.00 uur haalde ik hem weer op. Gelukkig past hij nog wel in het nest.

Er stroomde van alles uit mijn handen de afgelopen dagen. Ik maakte en stopte het in doosjes. Vandaag stokte het. Door een stukje verdriet.

Ja, ik weet: hoe hoog of laag hij ook vliegt, hoe ver weg of dichtbij, ons stevige nest is er altijd. De enige weg door zijn wereld is met mijn groots, rotsvast, onvoorwaardelijk vertrouwen. Maar ik voelde. Het vergt oefening. En vandaag zou ik mijn zoon gewoon het liefst even in een doosje willen doen.
.
.
.
.
#minimamamomenten #aandacht #schenkaandacht #ikzoujehetliefsteineendoosjewillendoen #doosjes #doosjesmaken #origamiboxes #cabinetofcuriosities #hetwaa

Een houtkachel landde letterlijk midden in ons hui

Een houtkachel landde letterlijk midden in ons huis afgelopen oktober en ik kan ook wel zeggen midden in m'n leven. Iets oers werd aangewakkerd. Nooit eerder genoot ik zo van winter als nu.

’s Ochtends vroeg beneden komen in een ijskoud huis, gehuld in meerdere lagen wol. Een zoutlampje en bijenwaskaars aansteken. Warm natuurlijk licht, om mezelf in de rust en stilte van het donker aan de overgang naar de dag te laten wennen.*

Naar buiten hout halen, een omgekeerd stoken-stapeltje maken in de kachel en een lucifer erbij. Geeloranje geruststellend licht op mijn netvlies en warmte die doordringt tot diep tot in mijn cellen en botten. Alsof ik nu pas een hart in ons huis voel.

Vuur om te hoeden en een vuur dat hoedt. De elementen, kleur, warmte en gezelligheid. Aarding, veiligheid en comfort op een diep, herinnerend niveau. Ook al is het midden in de winter, het brengt langzaamaan van alles in beweging.

Warmte en veiligheid. Twee winterwoorden die het vuur mij influisterde. Oeh, ik wist niet dat ik ze zó nodig had. Wat vertelt vuur jou?

*Reality check: om vervolgens op sommige dagen in de auto de snelweg te nemen om op mijn werk onder een tl-bak achter de computer plaats te nemen 😅
.
.
.
.
#vertragen #winter #aandacht #schenkaandacht #ikschenkaandacht #vuur #circadianrhythm #delinge #hetwaardenhuis

'We are gatherers, the ones who pick up sticks and

'We are gatherers,
the ones who pick up sticks and stones
and old wasp’s nests fallen by the door of the barn,
walnuts with holes that look like eyes of owls,
bits of shells not whole but lovely in their brokeness,
we are the ones who bring home empty eggs of birds
and place them on a small glass shelf
to keep for what? How long?
It matters not. What matters
Is the gathering,
the pockets filled with remnants
of a day evaporated, the traces of certain memory,
a lingering smell,
a smile that came with the shell.'
- Nina Bagley

Ik ben definitely een gatherer. Jij?! 🐚🌾

#origamiboxes #naturecollection #naturefinds #gatherings #doosjes #ninabagley #ostseestrand #hetwaardenhuis

Kilometers dwalen waren ervoor nodig. Dwars door

Kilometers dwalen waren ervoor nodig.

Dwars door herinneringen, het nu, motregen en een enkele zonnestraal. Brussel, de stad waarin ik 2,5 jaar woonde.

Slalommend over casseien tussen toeristen, grijze gebouwen, bonbons, de geur van wafels en sigaretten, het geluid van sirenes, kunst, parken en cultuur.

Heel veel prikkels, vier dagen lang. Te veel.

Dwars door herinneringen, het nu, motregen en een enkele zonnestraal. Brussel, de stad waarin ik 2,5 jaar woonde.

Maar als alles naar één kant van de wip schuift, wordt het helder aan de andere.

Heel veel prikkels, vier dagen lang. Te veel.

Ik beweeg mezelf vaker naar één kant van de wip. Om vervolgens door te slaan naar de andere. En zo weer in het midden te landen.

Maar als alles naar één kant van de wip schuift, wordt het helder aan de andere.

Vaak heb ik er een oordeel over. Nu een zonneklaar inzicht.

Ik beweeg mezelf vaker naar één kant van de wip. Om vervolgens door te slaan naar de andere. En zo weer in het midden te landen.

Van hot naar her, heinde en verre, hier naar daar. Nog steeds wil ik soms weg.

Vaak heb ik er een oordeel over. Nu een zonneklaar inzicht.

Ik heb een nest gebouwd. Met man, kind, (wijlen) kat, wol en houtkachel.

Van hot naar her, heinde en verre, hier naar daar. Nog steeds wil ik soms weg.

Nee, ik wil niet meer weg, ik wil altijd terug.

Ik heb een nest gebouwd. Met man, kind, (wijlen) kat, wol en houtkachel.

Slalommend over casseien tussen toeristen, grijze gebouwen, bonbons, de geur van wafels en sigaretten, het geluid van sirenes, kunst, parken en cultuur. Brussel, de stad waarin ik 2,5 jaar woonde.

Nee, ik wil niet meer weg, ik wil altijd terug.

Kilometers dwalen waren ervoor nodig.

- - -

Donderdagavond maakte ik 3 uur ruimte voor de online #schrijfworkshopbowie van @bowieredman in mijn hotelkamer. Inzicht past er nog wel bij in mijn rugzak op de terugweg ❤

📷 @ohbeautifulworld

Het handschrift, de met zorg geformuleerde zinnen,

Het handschrift, de met zorg geformuleerde zinnen, de geuren en kleuren van het papier, de tekeningetjes die de brieven sieren, de codetaal, de stempels die op de enveloppen prijken, het aftellen en verlangen naar het volgende moment van bij elkaar zijn dat zo aan de orde is…

Zoals je wellicht eens eerder las hier, kreeg ik jaren geleden de liefdesbrieven die opa en oma aan elkaar schreven vlak voor en tijdens WOII. Drie stapels. Een oud touwtje houdt alles bij elkaar. Swipe om te zien wat ik binnenin een van de brieven aantrof. Oh, de verhalen die je daarbij kunt verzinnen…

Ieder moment met de brieven laat me terecht komen in een wereld waarin aandacht (voor elkaar) is.

De tijd mogen nemen. Om een hapje risotto te proeven, een zonnestraal in je gezicht te voelen, een schilderij van een oude meester te bewonderen, het warme lijf van je partner of kind tegen je aan te voelen. De tijd nemen om een kopje thee te maken. Even te gaan zitten en het rustig op te drinken. Ervoor kiezen om ruis buiten te laten: gewelddadige series, invasieve reclames, roddelende mensen, reactieve automobilisten, nieuws over oorlog en corruptie.

Je mag ervoor kiezen je eigen weg te gaan. Jouw wereld in te duiken. Die van de zintuigen, van vertragen, de tijd nemen en van schoonheid.

Je mag kiezen voor wat je werkelijk voedt.

In een gejaagde, onaandachtige wereld waarin de werkelijkheid ook lelijk en hard kan zijn, ben ik me gaan realiseren dat ik zo gedij, zo enórm gedij, bij schoonheid.

Hoe is dat voor jou?
.
.
.
.
📷 @ohbeautifulworld

Op de basisschool wilde ik trouwen. Niet omdat me

Op de basisschool wilde ik trouwen. Niet omdat me dat zo’n romantisch vooruitzicht leek, maar vooral om aan een nieuwe achternaam te komen. Die van mij was de meest voorkomende en oh, zo saai.

Na buitenlandse omzwervingen trouwde ik uiteindelijk met man uit Twente. Ook al droeg hij op zijn beurt zo'n beetje de meest voorkomende achternaam uit die contrijen, heel naief nam ik hem aan. Om dezelfde reden als op de basisschool ;)

De nieuwe (dubbele) naam kreeg ik echter nooit over mijn lippen. En als ik zo werd aangesproken, voelde het alsof het niet over mij ging. Jaren gingen voorbij waarin ik 'm nooit gebruikte. Tot ik mijn eigen naam besloot terug te claimen. Gewoon online, op de site bij de gemeente. Man begreep het helemaal.

Ik ben een De Vries. Hoe ver terug ik ook graaf in familielijnen, exotischer dan geboorteplaatsen in Friesland of Groningen wordt het niet. Inmiddels denk ik de andere kant op. Geboren en getogen in Friesland. Opa en oma De Vries woonden altijd in Vries. Wat als ik een vrije oer Friezin ben?

Ik kan me echt gedragen voelen als ik me voorstel dat er een gigantische rij ‘voormoeders (en -vaders)’ achter me staat. Dat al die lijnen een frisse Friese Aandachtschenker hebben voortgebracht in de 21ste eeuw. Oh yeah.

Kom maar op met De Vries. En omdat er zoveel van zijn, ben jij misschien familie? Vertel, hoe zit het met jou en je achternaam?

📷 @ohbeautifulworld

Meer laden… Volgen op Instagram

Ja, stuur mij af en toe het Waardenhuisblad.

Je e-mail adres:

Laat dit veld leeg als je een mens bent:

Het Waardenhuis

huismerken

Schenk aandacht
Mini Mama Momenten
Het Waardenhuis
Onder-je-kussen-kaartjes

winkel

Winkelmand
Verzending & retour
Algemene voorwaarden
Privacyverklaring

Sociale media

Instagram
Facebook

© 2010-2021, Het Waardenhuis | Alle rechten voorbehouden | Powered by aandacht

volg mij!

Instagram
Facebook