De afgelopen weken onderzocht ik de ruimte van een moeder in woord en beeld. In mijn vorige blog ‘presenteerde ik drie onderzoeksresultaten’. Hieronder volgen er nog twee.
Onderzoek 4 | Situations of space
Poeh, best een gedoe, ruimte. Soms neem je niet genoeg in en laat je over je heen lopen. Soms wil je je helemaal in je eigen ruimte onderdompelen en de ander(en) het liefst naar de maan sturen. Maar eigenlijk wil je je ook zooo graag diep verbonden voelen, in de ander opgaan. Of dan bén je samengesmolten en merk je dat je niet meer voelt waar jij ophoudt en de ander begint. Of je denkt dat je voor eens en altijd balans hebt gevonden, maar de volgende dag blijk je weer enorm te moeten schipperen. Kun je ook samen ruim zijn? Hoe verhoud jij je tot de ander? Zal het altijd een (balans)dans blijven, denk je?
Onderzoek 5 | Grijs gebied
Aan de rand van je ruimte bevindt zich het grensgebied: daar waar jouw ruimte ophoudt en die van een ander begint.
Hoe zit het met jou en je grenzen aanvoelen en -geven nu je dit leest? Afgebakend? Voel je bijvoorbeeld een heldere nee en kun je die uitspreken? Of laat je over je (grenzen) heen walsen? Of voel je je opgeladen en ruim en heb je daardoor ook veel ruimte voor anderen? Of ben je wat minder in verbinding met jezelf, voel je je mopperig en overprikkeld en kom je er nu achter dat je ruimte eigenlijk *propvol* is? Of ben je al wat langer een muurtje aan het metselen uit zelfbescherming? Of menstrueer je?! Want dat is een dankbare gelegenheid om je grenzen dicht naar je toe te trekken en om lekker veel met je al dan niet stralende zelf te zijn.
Hoe dan ook, het is oké. Yes! Waar je grens ligt en hoe deze er uitziet, verschilt van (levens)fase tot fase, van dag tot dag en van moment tot moment. Je mag ermee spelen, je mag ermee oefenen, je mag je er in bekwamen en je mag het laten rusten. Jij bent oké. Je bent prachtig. En je doet de dingen op jouw manier. You rock!